افراد اغلب از تبعات منفی عدم قبول دعوتهای اجتماعی خود پیشبینی زیادی میکنند. این تحقیق با مشارکت بیش از ۲،۰۰۰ شرکتکننده در پنج آزمایش انجام شد. نتایج نشان داد که در حالیکه افرادی که دعوتها را رد میکردند از آسیب به روابط خود هراس داشتند. دعوتکنندگان معمولاً کمتر از آنچه انتظار میرفت احساس ناراحتی میکردند.
این تحقیق یک تصور غلط رایج در مورد پیامدهای اجتماعی نه گفتن را برجسته میکند. و نشان میدهد که رد کردن گهگاهی دعوتها ممکنست آنقدر که مردم فکر میکنند به روابط آسیب نرساند.
اطلاعات کلیدی:
- بیش از 75 درصد از پاسخ دهندگان در یک مطالعه آزمایشی به پذیرش دعوت نامه های ناخواسته به دلیل ترس از عواقب منفی اعتراف کردند.
- دعوتشدگان عموماً بیش از حد ارزیابی میکردند که رد آنها توسط دعوتکنندگان تا چه اندازه منفی است.
- این تحقیق نشان میدهد که رد دعوتهای اجتماعی معمولاً تأثیر کمتری بر روابط از آنچه مردم پیشبینی میکنند دارد. و به طور بالقوه نگرانیها در مورد نه گفتن را کاهش میدهد.
منبع: APA
ممکن است رد کردن یک دعوت نامه – حتی دعوت به رویدادی که ترجیح می دهید در آن شرکت نکنید – غیرقابل بخشش بی ادبانه باشد. اما طبق تحقیقات منتشر شده توسط انجمن روانشناسی آمریکا، مردم اغلب عواقب اجتماعی نه گفتن را بیش از حد ارزیابی می کنند.
نویسنده اصلی یعنی ژولیان گیوی، دکترای فلسفه و استادیار در دانشگاه ویرجینیای غربی، اظهار کزد، «من یکبار به رویدادی دعوت شدم که مطلقاً نمیخواستم در آن شرکت کنم. اما بهر حال شرکت کردم چون میترسیدم کسی که مرا دعوت کرده بود اگر من این کار را نکنم ناراحت میشود. و به نظر میرسد این یک تجربه رایج است.»
با این حال، تحقیقات ما نشان میدهد که پیامدهای منفی نه گفتن بسیار کمتر از آن چیزی است که ما انتظار داریم.»
این تحقیق در مجله شخصیت و روانشناسی اجتماعی منتشر شد.
بیش از سه چهارم شرکتکنندگان (۷۷٪) در یک مطالعه آزمایشی اعتراف کردند که یک دعوت به فعالیتی که نمیخواستند شرکت کنند را پذیرفتهاند چون از عواقب رد دعوت نگران بودند. برای بررسی اینکه آیا این ترسها مبتنی بر حقیقت بودهاند یا خیر، محققان با بیش از ۲،۰۰۰ شرکتکننده در پنج آزمایش اقدام به بررسی کردند.
در یک آزمایش، محققان از شرکتکنندگان خواستند تا یک سناریو را بخوانند که در آن یکی از دوستان خود را به یک شام در شب جمعه در یک رستوران محلی با سرآشپز مشهور دعوت شدهاند.
افرادی که دعوتنامه را دریافت کردند، به آنها گفته شد که تصور کنند که از شرکت در مهمانی منصرف شدند چراکه قبلاً برنامههایی برای این روز داشتند و میخواستند یک شب را در خانه به تنهایی و استراحت سپری کنند. همچنین به افرادی که تصور میکردند دعوتنامه را دادند، گفته شد که دوستشان به همان دلیل از شرکت در مهمانی منصرف شدند.
محققان دریافتند شرکتکنندگانی که تصور میکردند دعوت دوست خود را رد کنند. اغلب بر این باور بودند که این دعوت فوراً پیامدهای منفی برای رابطه آنها خواهد داشت.
آنها احتمالا بیشتر اظهار داشتند که دوستشان عصبانی، ناامید شوند. و بعید است که آنها را برای شرکت در مهمانی آینده دعوت کند تا شرکتکنندگانی که تصور میکردند رد شوند.
این ممکن است به این دلیل باشد که افرادی که دعوت را رد کردند نیز بیشتر از آنهایی که رد شدند احتمالاً بیشتر اظهار داشتند که دوستشان بیشتر بر رد شدن دعوت تمرکز خواهد کرد تا بر آنچه که در ذهن دوستشان قبل از امتناع اتفاق افتاده بود.
گیوی گفت: «در طول آزمایشهایمان، ما به طور مداوم دریافتیم که دعوتشوندگان پیامدهای منفی را که در چشم دعوتکنندگان پس از رد دعوت ایجاد میشود، بیش از حد برآورد میکنند.
“مردم تمایل دارند میزان تمرکز شخصی که دعوتنامه را بر روی عمل دعوت کننده که دعوت را رد می کند، در مقابل افکاری که قبل از رد کردن از سرشان گذشته است، اغراق کنند.”
در یک آزمایش دیگر، پژوهشگران 160 نفر را جذب کردند تا در آنچه به نام “نظرسنجی زوجها” با شریک زندگی خود شرکت کنند. از میان زوجهای شرکت کننده، 4٪ کمتر از شش ماه با یکدیگر بودند. 1٪ شش تا 12 ماه، 21٪ یک تا پنج سال و 74٪ بیش از پنج سال با یکدیگر زندگی کردهاند.
ابتدا از یکی از اعضای زوج خواسته شد تا اتاقی را که در آن نظرسنجی انجام می شد، ترک کند. بقیه شرکتکنندهها دعوتنامهای برای شریک خود نوشتند تا فعالیتی را که میخواهند در چند هفته آینده انجام دهند (مانند دیدن فیلم، غذا خوردن در یک رستوران یا پیادهروی در پارک). سپس از اتاق خارج شدند و شریک زندگیشان برگشتند.
پس از خواندن دعوتنامه، از شریک زندگی خواسته شد تا یک رد دعوت بنویسد که در آن چیزی شبیه به «من میخواهم در خانه بمانم و استراحت کنم». سپس این زوج دوباره جای خود را عوض کردند تا شخصی که دعوت نامه را نوشته می تواند رد دعوت را بخواند.
صرف نظر از طول مدت رابطه زوج ها، پژوهشگران متوجه شدند که فردی که دعوت شریک زندگیاش به یک فعالیت سرگرمکننده را رد میکند، معمولاً باور دارد که شریکش عصبانیتر است یا احتمالاً احساس میکند که این امتناع به معنای عدم اهمیتدهی به شریکش است.
محققان بر این باورند که یافتههای آنها نشان میدهد که مردم بطور مداوم بیش از حد ارزیابی میکنند که وقتی یک دعوت نامه را رد میکنند، چقدر ناراحت میشوند، حتی اگر یک رابطه طولانی مدت و نزدیک داشته باشند.
گیوی گفت: «در حالی که مواقعی وجود داشته است که از کسی که دعوت را رد کرده احساس ناراحتی کردهام. تحقیقات ما دلایل خوبی به ما میدهد تا پیشبینی کنیم که مردم پیامدهای منفی روابط ما را بیش از حد ارزیابی میکنند.»
جولیان گیو همچنین میگوید که افراد ممکن است از رد کردن دعوتها در برخی مواقع برای جلوگیری از خستگی بهرهمند شوند، زیرا این کار لزوما تبعات عمده ای که آنها انتظار دارند، نخواهد داشت.
او گفت: «فرسودگی شغلی یک چیز واقعی است، به ویژه در تعطیلات که اغلب به مهمانیهای زیادی دعوت میشویم. «از رد کردن دعوتها در اینجا و آنجا نترسید. اما، به خاطر داشته باشید که گذراندن وقت با دیگران نحوه توسعه روابط است، بنابراین هر دعوتی را رد نکنید.
خلاصه
نه گفتن: پیامدهای منفی ناشی از رد دعوت، کمتر از آن چیزی است که فکر می کنیم
مردم اغلب برای پیوستن به دیگران برای فعالیت های اجتماعی سرگرم کننده دعوت می شوند. آنها ممکن است به ناهار، شرکت در یک رویداد ورزشی، تماشای پایان فصل یک برنامه تلویزیونی و غیره دعوت شوند.
دعوتشدگان (آنان که دریافتکنندگان دعوتنامهها هستند) گاهی اوقات دعوتنامهها را از دعوتکنندگان (آنان که دعوتنامه را ارسال میکنند) پذیرفته، اما گاهی دیگر، این دعوتشدگان رد میکنند.
متأسفانه، نه گفتن میتواند سخت باشد و دعوتشدگان را وادار میکند که دعوتها را بپذیرند در حالی که تمایلی به این کار ندارند. در حال حاضر یک عامل را روشن می کند که رد دعوت ها را بسیار سخت می کند.
نشان دادیم که دعوتشدگان پیامدهای منفی را که در چشم دعوتکنندگان پس از رد دعوت به وجود میآید، بیش از حد برآورد میکنند. دعوتشدگان نگرانیهایی مبالغهآمیز در مورد اینکه چقدر این رد دعوت باعث عصبانیت دعوتکننده میشود. و نشان میدهد که دعوتشونده به دعوتکننده اهمیتی نمیدهد، و دعوتکننده را بعید میسازد که دعوت دیگری در آینده پیشنهاد دهد.
همچنین نشان میدهیم که این عدم تقارن تا حدی به این دلیل پدیدار می شود که دعوتشدگان درجهای را بزرگنمایی میکنند. به این معنا که فردی که دعوت را صادر کرده است بیشتر تمرکز روی خود امتناع تاکید میکند، نه بر افکاری که در ذهن دعوتشدگان قبل از تصمیمگیری رخ دادهاند.