محققان مطالعه ای را با حضور بیش از 20000 زن انجام دادند تا بفهمند چگونه سن بر انتخاب نسبت به یک شریک عاطفی تأثیر میگذارد. آنها دریافتند که در حالی که بیشتر اولویتها، مانند مهربانی و حمایت، بدون در نظر گرفتن سن ثابت باقی می‌مانند. زنان مسن تمایل به داشتن شریکان با اعتماد به‌نفس‌تر و قاطع‌تر دارند و نسبت به طیف سنی وسیع‌تری از جمله شرکای جوان‌تر بازتر هستند.
جالب توجه است که اهمیت انتخاب شریک زندگی به نیت فرزندپروری در حدود 28 سالگی به اوج خود میرسد و پس از آن کاهش مییابد. این مطالعه بینش‌های جدیدی را در مورد چگونگی تغییر اولویت شریک زندگی زنان با افزایش سن ارائه می‌دهد و دیدگاه‌های سنتی در این مورد را به چالش می‌کشد.
اطلاعات کلیدی:
- این مطالعه شامل یک نمونه بزرگ بین المللی از زنان مجرد ۱۸ تا ۶۷ ساله، از جمله زنان دگرجنسگرا، دوجنسگرا و لزبین بود.
- ترجیحات زنان برای ویژگی های شریک زندگی مانند اعتماد به نفس و قاطعیت، و همچنین گشودگی نسبت به محدوده سنی، با افزایش سن تغییر میکند.
- اهمیت شریک زندگی به نیت فرزندپروری پس از 28 سالگی، زودتر از حد انتظار براساس نظریه های تکاملی، کاهش می یابد.
منبع: دانشگاه گوتینگن
زنان چگونه شریک رویاهای خود را تصور می کنند؟ و چگونه بین زنان بر اساس سن آنها متفاوت است؟
تیمی از محققان به رهبری دانشگاه گوتینگن روابط پیچیده بین سن و انتخاب برای یک شریک زندگی را در یک نمونه بزرگ بین المللی از زنان مجرد بررسی کردند.
این مطالعه نشان داد که اکثر ترجیحات برای شریک زندگی تفاوتی بین زنان در سنین مختلف نشان نمی دهد. با این وجود، سن بالاتر با تمایل به داشتن شریکان با اعتماد به نفس و قاطع‌تر و پذیرش دامنه‌ی گسترده‌تری از سنین، به‌ویژه پذیرش بیشتر شریکان جوان‌تر، مرتبط بود.
سن همچنین با نیات فرزندپروری شریک ایده آل مرتبط بود. بطوریکه تا حدود 28 سالگی از اهمیت بالایی برخوردار بود و پس از آن کاهش مییابد.
نتایج در مجله طبیعت انسان منتشر شد.
برای پاسخ به این سوال که آیا عشق سن نمی شناسد. محققان دانشگاه گوتینگن، دانشگاه ایندیانا و دانشگاه کوئینز بلفاست، با اپلیکیشن سلامت زنان CLUE همکاری کردند تا به بیش از 20000 زن مجرد بین 18 تا 67 سال از نزدیک به 150 کشور جهان از طریق یک برنامه آنلاین دسترسی پیدا کنند. علاوه بر زنان دگرجنسگرا، این مطالعه شامل دو گروه نیز بود که اغلب در تحقیقات روان‌شناختی مورد غفلت قرار می‌گرفتند: زنان دوجنسگرا و همجنس‌گرا.
از پاسخ دهندگان خواسته شد تا میزان اهمیت ویژگیهایی مانند جذابیت، مهربانی و حمایت، امنیت مالی و موفقیت و همچنین تحصیلات و هوش را در شریک زندگی خود ارزیابی کنند. همچنین از آنها خواسته شد که جوانترین و مسن ترین سنی را که خوشحال می شوند در یک شریک عاشقانه بپذیرند، مشخص کنند.
با استفاده از روش های دقیق، نقش سن در ترجیحات شریک زندگی به طور کامل در این سه گروه بررسی شد.
اکثر ترجیحات شریک – از جمله ترجیح برای یک شریک مهربان و حامی – بدون در نظر گرفتن سن به طور مداوم مهم بودند. با این حال، این مطالعه ارتباط بین سن و برخی ترجیحات خاص را نشان داد.
لورا بوتزت از دپارتمان بیولوژیکی دانشگاه گوتینگن توضیح می‌دهد: «آنچه برای ما جالب بود اینست که برای زنان دگرجنسگرا تا سن ۲۸ سالگی، اهمیت شریک ایده‌آل که می‌خواهند پدر شوند، به همان اندازه بالا بود، اما پس از آن کاهش یافت.»
هم نظریه‌های تکاملی و هم تحقیقات روان‌شناختی روی «ساعت بیولوژیکی» کاهش بعدی را نشان می‌دهند. یعنی بین سنین 40 تا 50 سالگی، زمانی که زنان به پایان مرحله تولید مثل خود نزدیک می‌شوند.
این کاهش غیرمنتظره اولیه می‌تواند با تغییر برنامه‌های زندگی مرتبط باشد. در حالیکه زنان جوان‌تر اهداف خانواده را دوباره ارزیابی می‌کنند. در حالیکه زنان مسن‌تر که قبلاً صاحب فرزند شدند، جنبه‌های مختلف رابطه خود را در اولویت قرار می‌دهند. این الگو براساس گرایش جنسی متفاوت بود و بطور بالقوه نشان دهنده نگرشهای متفاوت نسبت به فرزندان خود در بین گروهها بود.
بوتزت نتیجه می گیرد: «معلوم است که عشق کاملاً بی پایان نیست؛ بلکه پیچیده است. سن زن به جنبه های خاصی از شریک مورد نظر او مرتبط است، مانند ترجیح دادن شرکای با نیات قویتر فرزندپروری یا سن ایده آل یک شریک. این بینش‌ها هیجان‌انگیز هستند، زیرا تصورات مرسوم را به چالش می‌کشند که چگونه سن با شیوه‌ای که زنان از همسر رویاهای خود به تصویر می‌کشند، مرتبط است.»
خلاصه
پیوند بین سن و انتخاب شریک در یک نمونه بزرگ بین المللی از زنان مجرد
ظرفیت زنان برای تولیدمثل در طول زندگی متفاوت است. و اهداف رشدی مانند تشکیل خانواده براساس هنجارهای اجتماعی در مورد سن مناسب برای انجام وظایف رشدی خاص طبقه بندی شده و شکل میگیرد. بنابراین، سن یک زن ممکن است با ایده های او در مورد اینکه یک شریک زندگی ایده آل چگونه باید باشد مرتبط باشد.
با هدف تکرار و گسترش تحقیقات قبلی، در این مطالعه ما نقش سن را در ترجیحات شریک زندگی زنان در سراسر جهان بررسی کردیم.
ما ارتباط سنی با اولویت ایده آل درازمدت شریک زندگی را در یک نمونه بین فرهنگی از 17254 زن دگرجنسگرا مجرد (یعنی بدون شریک جنسی) در سنین 18 تا 67 سال از 147 کشور بررسی کردیم. اطلاعات از طریق یک پرسشنامه آنلاین، نظرسنجی شریک ایده آل جمع آوری شد. با تأیید فرضیه‌های از پیش ثبت‌شده‌مان، هیچ اثر سنی را بر اولویت‌های مهربانی-حمایتی، جذابیت، امنیت مالی-موفقیت، یا تحصیلات-هوشمندی مشاهده نکردیم.
با این حال، سن به طور مثبت با ترجیحات اعتماد به نفس مرتبط بود. مطابق با اهداف تشکیل خانواده، سن با نیات فرزندپروری یک شریک ایده آل همراه بود (تا حدود 30 سالگی بالا بود، پس از آن کاهش می یافت).
محدوده سنی قابل قبول (و به ویژه، اختلاف بین سن خود و حداقل سن ایده آل شریک زندگی) با افزایش سن افزایش می یابد. این الگوی اخیر همچنین در تحلیل‌های اکتشافی بر اساس نمونه‌های فرعی از زنان همجنس‌گرا و دوجنسگرا تکرار شد. به طور خلاصه، سن تأثیر محدودی بر ترجیحات شریک زندگی دارد.
از ویژگی‌های مورد بررسی، تنها اولویت برای اعتماد به نفس با سن مرتبط بود.
با اینحال، محدوده سنی قابل قبول و نیت فرزندپروری شریک ایده آل، بُعدی که در تحقیقات قبلی عمدتاً نادیده میگیرند، بطور قابل ملاحظه ای با سن متفاوت است.
