مغز های بازیگوش: بازی در سالهای اولیه، آینده کودکان را شکل می دهد

محققان پیچیدگی های عصبی به دنبال تمایل کودکان خردسال به بازی را بررسی می کنند. محققان با برگرفته از تحقیقات علوم اعصاب و رشد کودک، نشان می دهند که چگونه بازی مسیرهای عصبی حیاتی را برای رشد ایجاد می کند.

این اطلاعات تمایز تاریخی بین بازی و یادگیری را به چالش می کشد و بر نقش اساسی بازی در رشد اولیه کودکی تأکید می کند. به‌علاوه، این تحقیق تأثیر همه‌گیری بر ذهن‌های جوان را بررسی می‌کند و بر اهمیت بازی در بهبودی پس از کووید (کرونا) تأکید می‌کند.

اطلاعات کلیدی:

• بازی در سال های اولیه مسیرهای عصبی اساسی را ایجاد می کند و بر رشد و یادگیری آینده تأثیر می گذارد.
• کودکان از نظر بیولوژیکی برای بازی آماده هستند و انحراف از این امر می تواند مانع رشد آنها شود.
• این تحقیق تأثیر همه‌گیری COVID-19 را ادغام می‌کند و بازی را به عنوان ابزاری برای بهبود سلامت روان برای کودکان پیشنهاد می‌کند.

منبع: گروه تیلور و فرانسیس

دکتر ژاکلین هاردینگ، مدیر (کودک فردا) و متخصص دوران کودکی در دانشگاه میدلسکس، استدلال می کند که مغز کودک خردسال ذاتاً طوری طراحی شدند که بازیگوش باشد و این برای رشد آن بسیار مهم است.

او در کتاب جدیدش، مغزی که عاشق بازی است. تقسیم بندی سنتی بین بازی و یادگیری را به چالش می کشد و بر نقش اساسی بازی در آموزش سال های اولیه و رشد همه جانبه کودک تاکید می کند.

هدف این کتاب با چشم‌اندازی جدید برای آمیختگی بازی و یادگیری، کمک به بحث جاری در مورد بازتعریف نحوه مراقبت، آموزش و تربیت کودکان خردسال از بدو تولد تا پنج سالگی است.

روشن کردن مغز

دکتر هاردینگ با تکیه بر جدیدترین تحقیقات در علوم اعصاب و رشد کودک به این موضوع می پردازد که چگونه مغز کودک خردسال نه تنها میل به بازی دارد، بلکه در آن رشد می کند. کودکان از طریق تجربیات حسی غنی و کاوش های بازیگوش، مسیرهای عصبی جدیدی را ایجاد می کنند. و پایه ای محکم برای یادگیری و رشد آینده می گذارند.

دکتر هاردینگ تأیید می‌کند که این مسیرهای عصبی مبتنی بر بازی، که قبل از شش سالگی ایجاد شده‌اند، تأثیر عمیق و ماندگاری بر فرصت‌های آینده کودک دارند. انحراف از تمایل ذاتی آنها به بازی می تواند آنها را از تجربیات یادگیری حیاتی و فرصت های رشد محروم کند.

او می گوید: «بنظر می رسد که بدن و مغز کودک خردسال به معنای واقعی کلمه برای بازیگوش بودن طراحی شده است و این برای رشد بسیار مهم است. “کودکان به طور طبیعی به بازی متصل هستند و هر گونه انحراف مداوم از این طراحی ماهرانه هزینه دارد.”

کتاب او همچنین این باور تاریخی را که بازی صرفاً یک فعالیت تفریحی برای کودکان است به چالش می‌کشد. و در عوض از رویکردی جامع حمایت می‌کند که بازی را به‌عنوان جنبه اساسی رشد کودک می‌شناسد.

او می‌گوید: «طبق آخرین تحقیقات، شکی وجود ندارد که مغز، عاشق بازی کردن است. و زمان آن فرا رسیده است که ما در بزرگسالی نیز با این مفهوم کنار بیاییم.»

فشارهای همه گیر

این کتاب همچنین چالش‌های ناشی از همه‌گیری COVID-19 و تأثیر بلندمدت آن بر سلامت روان کودکان را مورد بحث قرار می‌دهد. دکتر هاردینگ توصیه می‌کند که بازی و مداخله زودهنگام باید برای حمایت از کودکان خردسالی که چنین دوران بی‌سابقه‌ای را سپری کرده‌اند در اولویت قرار گیرد.

او می‌گوید: «از آنجایی که از بیماری همه‌گیر بیرون آمدیم که به‌طور قابل‌توجهی تمام زندگی‌مان را تحت تأثیر قرار داد. هیچ مکانی بهتر از این نیست که در سال‌های اولیه چگونه می‌توانیم روایت را از طریق حمایت بازنویسی کنیم، شروع کنیم».

دکتر هاردینگ همچنین تاکید می کند که این کتاب مجموعه ای جامع از اطلاعات علمی نیست، بلکه یک راهنمای عملی برای بزرگسالانی است که به دنبال درک بهتر ارزش بازی در رشد کودکان خردسال هستند. او با ابهام زدایی از اصطلاحات پیچیده و ارائه مطالعات موردی واقعی، منبعی را فراهم می کند که افراد را قادر می سازد تا بازی و یادگیری را در تعاملات روزمره خود با کودکان ادغام کنند.

این کتاب همچنین حاوی فیلم‌های مگس بر روی دیوار از کودکان در حال بازی است که از نکات مطرح‌شده در هر فصل حمایت می‌کند.

او می‌گوید: «باور من این است که آگاهی بیشتر از اینکه چگونه می‌توانیم از کودکان حمایت کنیم. برای همه کسانی که از کودکان خردسال مراقبت می‌کنند، حیاتی است.

مغزی که عاشق بازی است به عنوان یک نمای کلی در دسترس از تأثیر عمیق بازی بر رشد و تکامل مغز کودکان عمل می کند. این کتاب به موقع و تامل برانگیز، دانش و بینش های عملی فراوانی را ارائه می دهد. که برای پزشکان، مربیان، والدین و هر کسی که در رفاه کودکان سرمایه گذاری می کند سودمند خواهد بود.