مراقبه های باتجربه می توانند به طور ارادی حالت های ناخودآگاه را که به عنوان توقف شناخته می شوند، بدون استفاده از دارو ایجاد کنند. این توانایی، که در تمرین بودایی تبتی مشاهده میشود. به مراقبه‌گران اجازه میدهد تا یک خلاء لحظه‌ای از آگاهی را تجربه کنند که به آن تاکید ذهنی افزوده میشود.
این مطالعه که در چندین کشور انجام شد، از آنالیز طیفی EEG برای اندازه‌گیری عینی فعالیت مغز در طول این رویدادهای توقف استفاده کرد. با مرتبط کردن تجربه اول شخص مراقبه‌گر با داده‌های تصویربرداری عصبی، محققان به بینش‌هایی در مورد تعدیل عمیق هوشیاری دست یافته‌اند که از طریق شیوه‌های مراقبه پیشرفته قابل دستیابی است.
اطلاعان کلیدی:
- مراقبه های باتجربه می توانند داوطلبانه وارد حالت توقف شوند و بدون کمک های خارجی، لحظه ای هوشیاری خود را از دست بدهند.
- این مطالعه 37 رویداد توقف را در یک مراقبه متخصص در 29 جلسه با استفاده از تجزیه و تحلیل طیفی EEG تجزیه و تحلیل کرد.
- این تحقیق راه های جدیدی را برای درک مدولاسیون آگاهی از طریق مدیتیشن باز می کند.
منبع: BIAL Foundation
یک مطالعه نشان می دهد که مراقبه های باتجربه می توانند به طور ارادی وضعیت هوشیاری خود را در طول مدیتیشن تعدیل کنند. بعبارت دیگر، آنها توانایی غیرعادی را دارند. بدون استفاده از مواد مخدر، برای ایجاد خلاء لحظه ای هوشیاری در طول توقف از طریق تعدیل در مقیاس بزرگ فعالیت مغز.
یک مطالعه نشان میدهد که مدیتاتوران ذات‌باز قادرند به صورت ارادی حالت آگاهی خود را در طول مدیتیشن تنظیم کنند. بعبارت دیگر، آنها دارای توانایی نامعمولی هستند که بدون استفاده از داروها، از طریق تنظیم گسترده فعالیت مغزی، یک لحظه از خلاء آگاهی را در طول قطعی‌ها ایجاد کنند.
در چه شرایطی یک انسان ممکن است هوشیاری خود را از دست بدهد؟ بیهوشی، ضربه مغزی، مسمومیت، صرع، تشنج، یا سایر دوره های غش/سنکوپ ناشی از کمبود جریان خون در مغز میتواند باعث از دست دادن کامل هوشیاری شود. اما آیا بدون مصرف دارو می توان بیهوشی ایجاد کرد؟
در رویدادی که به عنوان توقف (یا نیرودا، بر اساس اصطلاحات بودایی تبتی) شناخته میشود، مراقبه‌کنندگان برای مدت کوتاهی هوشیاری خود را از دست می‌دهند. اما گفته میشود پس از بیدار شدن مجدد، تغییرات قابل‌توجهی را در نحوه عملکرد ذهن خود تجربه می‌کنند، از جمله احساس ناگهانی ذهنی عمیق و وضوح ادراکی.
متیو ساکت به همراه محققانی از استرالیا، هلند و ایالات متحده دریافتند که این ایده که مدیتیشن کننده توانایی “خاموش کردن” هوشیاری را دارد می تواند پیامدهای گسترده ای برای درک ما از نحوه عملکرد شناخت داشته باشد. اما آنها همچنین دریافتند که تحقیقات قبلی در مورد توقف، چندین محدودیت داشت. بعنوان مثال این واقعیت که مراقبه‌گران متخصص به سطح مدیتیشن که در آن توقف رخ میدهد نرسیدند، و همچنین پیش‌بینی توقف‌ها نیز دشوار است.
در مقاله «بررسی تجارب توقف مدیتیشن پیشرفته ذهن‌آگاهی با استفاده از تجزیه و تحلیل طیفی EEG در یک مطالعه موردی نمونه‌گیری فشرده»، که در نوامبر در مجله نوروسیکولوژی منتشر شد. نویسندگان نشان دادند که در این مطالعه موردی فشرده، آنها با استخدام مدیتاتور ماهر که گزارش داد که میتواند چندین رویداد توقف را در طول جلسات مدیتیشن مکرر وارد کرده تجربه کرده است، این چالش ها را پشت سر گذاشتند.
محققان از یک رویکرد عصبی پدیدارشناختی استفاده کردند که در آن توصیف های “اول شخص” از توقف ها به اطلاعات تصویربرداری عصبی عینی مربوط میشود. به عبارت دیگر، مراقبه‌گر متخصص به‌طور سیستماتیک فرآیندهای ذهنی و فیزیولوژیکی (زمینه، ورودی، رویداد، خروجی، پیامدهای بعدی) را همانطور که تجربه می‌کرد، ارزیابی می‌کرد. و این ارزیابی‌ها برای گروه‌بندی و انتخاب رویدادها برای تجزیه و تحلیل مبتنی بر EEG بعدی استفاده می‌شد.
تجزیه و تحلیل طیفی داده‌های EEG پیرامون 37 رویداد توقف شرکت‌کننده که در 29 جلسه ثبت شده‌اند. این امکان را فراهم میکند که توقف‌ها را با معیارهای عینی و ذاتی فعالیت مغز مرتبط با هوشیاری و عملکرد روانشناختی سطح بالا مرتبط کنیم.
محقق متیو ساکت میگوید، «این نتایج شواهد اولیه‌ای برای توانایی مراقبه‌گران ماهر برای تنظیم ارادی و عمیق وضعیت هوشیاری خود ارائه می دهند. و پایه‌های مطالعه بیشتر این وضعیت های منحصربه‌فرد با استفاده از روش‌های علوم اعصاب و سایر رویکردهای تجربی فراهم میکند».
خلاصه
بررسی تجارب “توقف” مدیتیشن پیشرفته ذهن آگاهی با استفاده از تحلیل طیفی EEG در یک مطالعه موردی نمونه فشرده
مراقبه ذهن آگاهی یک تمرین متفکرانه است که از بودایی‌ها الهام گرفتند. و توسعه آگاهی متمرکز بر زمان حال و عدم قضاوت تجربه را هدف قرار میدهد. علاقه به ذهن آگاهی در حال افزایش است و نشان داد که در بهبود سلامت روانی و جسمی در زمینه های بالینی و غیر بالینی موثر است.
در این گزارش، برای اولین بار، ما از الکتروانسفالوگرافی (EEG) همراه با یک رویکرد عصب‌پدیده‌شناسی مغزی برای بررسی نشانه عصبی رویدادهای “توقف” استفاده کردیم. که تجربیات چشمگیر قطع کامل آگاهی مشابه از دست دادن هوشیاری است که گزارش شده است. که توسط مراقبه گران بسیار ماهر تجربه میشود و به عنوان مدرکی برای تسلط بر مراقبه ذهن آگاهی پیشنهاد می‌شوند.
ما به‌طور فشرده از این توقف‌ها که توسط یک مراقبه گر پیشرفته (با بیش از 23000 ساعت آموزش مدیتیشن) تجربه شده بود نمونه‌برداری کردیم. و 37 رویداد توقف جمع‌آوری‌شده در 29 جلسه EEG را بین 12 نوامبر 2019 و 11 مارس 2020 تجزیه و تحلیل کردیم. تجزیه و تحلیل طیفی داده‌های EEG پیرامون توقف‌ها نشان داد که این رویدادها با کاهش قدرت آلفا در مقیاس بزرگ که از حدود 40 ثانیه قبل شروع می‌شد، مشخص می‌شدند. و این قدرت آلفا بلافاصله پس از توقف در کمترین میزان بود.
بررسی این اطلاعات مبتنی بر منطقه مورد علاقه (ROI) نشان داد که این کاهش قدرت آلفا دارای یک کاهش خطی را در ناحیه اکسیپیتال و جداری مغز در طول دوره پیش از توقف نشان داد.
علاوه بر این، افزایش اندکی در توان تتا برای ROIهای زمانی مرکزی، جداری و راست در طول بازه زمانی قبل از توقف وجود داشت. در حالی که توان در باندهای فرکانس دلتا و بتا به طور قابل توجهی با توقف های اطراف متفاوت نبود.
این نتایج با ارتباط توقف به اندازه گیریهای هدفمند و درونی فعالیت مغز (بعنوان مثال، قدرت EEG) که با هوشیاری و عملکرد روانشناختی در سطح بالا مرتبط است. شواهدی برای توانایی مراقبه‌گران با تجربه در تنظیم ارادی وضعیت هوشیاری خود و پایه گذاری برای مطالعه این حالات منحصر بفرد با استفاده از یک رویکرد علوم اعصاب ارائه میکند.
